باد و آب و سنگ

آب سنگ را سُنبید

باد آب را پراکند

سنگ باد را از وزش بازداشت.

آب و باد و سنگ.

□

باد پیکر سنگ را بسود

سنگ فنجانی لبالب از آب است

آب ِ رونده به باد می‌ماند.

باد و سنگ و آب.

□

باد آوازخوانان می‌گذرد از پیچ و خم‌های خویش

آب نجواکنان می‌رود به پیش

سنگ گران آرام نشسته به جای خویش.

باد و آب و سنگ.

□

یکی دیگری است و دیگری نیست.

از درون نام‌های پوچ خود می‌گذرند

ناپدید می‌شوند از چشم و روفته از یاد

آب و سنگ و باد.

اشعار اکتاویو پاز - ترجمه احمد شاملو