دندان به دندان میسایم
با قلبی که هر لحظه از کینه و نفرت انباشته تر میشود
آمادهی کندن و رفتنم
نیاز انگشت اشارهام را میفهمم
میخواهد همچون عشقه بر تن ماشههای خشم و جنون بپیچد
گرد و خاک کوره راه های هنوز نپیموده
از هم اکنون ریههایم را نوازش میکند
از هم اکنون ریههایم را نوازش میکند
مرا طاقت تحمل این انتظار نیست
فرمان جنگ را صادر کنید.
29/11/87
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر