اگر معماری که پسند دیگران را به پشیزی نمی خَرَد،و وجود هرگونه ستیزه جویی را از یاد برده است _، هم زمان با سکس،توامان در حال رهبری ارکستری باشد که ماهیچه های هر شنونده ای را به حرکت آورد، _ دست به آفرینش بزند، ... می شود، هنر... می شود. -و واقعیت این است که نمی دانم چه می شود...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر