هستی بی رحمانه در خودش فرو می بردم
در راه که چشمک می زنی
تنم برای رفتن از بودن،
کنده می شود
بوسه های کوچک، چشمان بسته
شعاعِ مشکی خورشید، چشمانِ باز
نیستی در تابوت خود می رقصد آرام، آرام
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
پست های پرطرفدار
-
اگر شما هم مثل من برای پیدا کردن یک لینک آدم وارانه و درست و حسابی برای دانلود مستند "فی فی از خوشحالی زوزه می کشد" سرویس... -
.jpg)
" گفتگو با عابد توانچه " دانشگاه جای غریبی ست جوان ها می آیند و می روند و دانشگاه صبور و ساکت می ماند، من ... -
. ترانه ی Gloomy Sunday ترانه ای مربوط به اواخر قرن نوزده است که به “آهنگ خودکشی مجار” معروف شده است. Diamanda Galas این ترانه را بر اساس...
-
هر چهارشنبه آمدی و به سربازان زندان شکلات و کشمش دادی؛ اینقدر که سربازها ترسشان از زندانی امنیتی ریخت و برای آزادی...
-
دیگر هیچ نشانی از جوانی در من نماینده است. چندی بود که سرازیر شدن قوای جسمی و روی به افول گذاشتن نیروی تمام نشدنی دوران جوانی را حس کرده ...
-
قسم به زیبایی ابروانت که خندههای جاودان تو روزی به جای عرضه شدن بر جوانانی جنگجو بر مردانی عاشق جاری خواهد شد و زنان کوچه و...
-
ما مست از سخنانی هستیم که هنوز به فریاد در نیاورده ایم مست از بوسه هایی هستیم که هنوز نگرفته ایم از روزهایی که هنوز نیامده اند ا... -
اینك زیباترین صدا، در میهن من آواز مغرور مردانیست بیشكست كه از دروازه مرگ میگذرند مردانی كه پیش از مرگ آینده را زیسته اند. ... -
دیکتاتور؛ به تو میخندیم وقتی که دروغ میگویی و قهقهه میزنیم بر حقارتات وقتی که میخواهی راست بگویی اما نمیتوانی دروغهایت را...
.jpg)
اشتراک در مطالب
پستها
نظرات
درباره من
- عابد توانچه
- «اگر حرمت و تقدسی وجود دارد، تنها سزاوار انتقاد است. هيچ پديده و شخصيتی از آماج انتقاد مصون نيست.» کارل مارکس
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر