بی تو ریشه ی کلام در من خشکیده می شود
و اکنون که با تو
کلام تشنه ی جاری شدن است
سرگشته ی کلمات دفن شده در خودم
که یک به یک در ناکجا آبادهای درونم
سر از خاک تنهایی بر می آوردند
من نمی دانم میخک و یاس و نیلوفر را چگونه به هم ببافم
پس لاله های چشمانم یکجا برای تو
.jpg)
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر