فعلا نامی ندارد

سی و اندی آپارتمان
یک مکعب نازک توخالی

_حیاط خلوت یا نورگیر

یا هرچه اسمش هست_

یادآور زندان

یادآور نکبت سریال‌‌های تلویزیونی دهه شصت

بند رختهای بدبختی

سرسام صدا تلویزیون

بوی بادمجان سرخ کرده

و روغن سوخته‌

عربده‌های مرد ناراضی

بوی نای کهنه

بوی خیانت

بوی نیاز

بوی غذای ی شتاب و اجبار

بوی گریه‌های پرحوصله

بوی نکبت

بوی بدبختی

بوی ایران

زجه‌ی بچه‌های کوچک

سکوت بچه‌ای بزرگ

چِک، چِک، چِک

شُر، شُر، شُر

همه‌ی شیرهای آب خسته‌اند

آب، بوی سلول انفرادی می‌دهد

آب، بوی بازداشتگاه موقت می‌دهد

چکه‌های آب صدای قطع و وصل لامپ مهتابی می‌دهند

میزانسن بدیع شکنجه
نمایشنامه بی‌نقص فقر

محراب ناب عبادت خالق متعال

شکمهای پر شده با سیب‌زمینی

مغزهای پُر
مغزهای تبعید شده به فقر
مغزهای انتزاع

صاحبان رویاهای دور

یک قدم مانده تا واقعیت

31/1/97