رفاقت

رفقایم شعرهایم را مسخره می‌کنند
_اگر بتوان اسم آنها را شعر گذاشت

رفقایم زندگیام را مسخره می‌کنند

_اگر بشود اسم آنرا زندگی گذاشت

رفقایم همه چیزم را مسخره می‌کنند

سبیل‌هایم
خنده‌هایم

خاطراتم

قیافه‌ام

بی پولی ام

و حتی غمهایم را

_اگر که دیده باشند

_اگر که دانسته باشند

دلم می‌خواست خوراکی‌های خوشمزه‌ای داشتم
و شرابی

و خانه‌ی زیبایی

تا میهمان‌شان می‌کردم

برای ساعتی لذت
و خوشی

دلم می‌خواست چهره زیبایی داشتم
تا از دیدن چهره‌ام لذت می‌بردند

دلم می‌خواست پولی داشتم

گره‌ای باز می‌کردم از زندگی‌هاشان

قفلی،

مشکلی را؛

یا دوا می کردم دردی را

اما نه آهی در بساط دارم
نه چهره‌ای زیبا

نه خاطرات جذابی

و نه هیچ چیز خوشایندی
که لایق وفا، مهربانی و رفاقت‌شان باشد

دیشب غمگین بودم که چرا؟

امروز خوشحالم

باعث شادیشان هستم

با آنکه مطلوبشان نیستم.

و خنده بر لبهاشان می‌نشانم

بی آنکه چیزی داشته باشم.