۱۳۹۶ آذر ۲۶, یکشنبه

م و می در سا



من از تمام وسعت رنج
می‌آیم
تو از تمام وسعت رنجوری
بیا!
بیا تا گل
بر افشانی
م و می در سا
غر اندازیم
چنان که روزی حافظ می‌خواست.
و من
تو را
می‌خواهم!-
تو ای پیام وسعت رنجوری.
تو ای بلوغ نوبت شادی. تو ای... تو ای انسان!
من از تمام وسعت رنج
می‌آیم
تو ای بلوغ نوبت شادی. بیا. بیا!- تو ای انسان!
بیا که هر دم من
حضور گام تو را روی راه می‌جوید.
و گام تو دیری‌ست
به هیچ نقطه‌ی این سر زمین نمی‌روید
تو ای بلوغ نوبت شادی. تو ای تو آخر رنج.
تو ای تو واژه‌ی معلوم: ای حقیقت. افسانه. ای طلا. ای گنج
بیا!
بیا تا گل
بر افشانی
م و می در سا
غر اندازیم
فلک را...

اسماعیل شاهرودی

تهران- 1354

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر