جنون

تَنت بر جنـــــــــونِ تنِ من نشیند

بنازی که غــم با تو مشکل نشیند

به دنبال ابرِ ســـــــــیه فامِ مویت

ندانــی دل از جـان مشوش نشیند

خمار چِشت مستُ و اندامِ من مست

دوتــــــاری که دست سلیمان نشـیند

دو پستان که چوگان زند تابِ مویت

نخـــــواهد که عاشـق به بودن نشیند

میانی که شـــــلاقِ زَه می تراشد

بگـــردان که از آب، آتش تراشد

شکافی کـه در تن نشاندی به هستی

شنیدم که ســـــاز از زمان پُر نماید

دو پایت غزالی که با آن خرامد

مثالِ نکیسا به چنگش بنــــــازد

زنم چنگ در موی جاریِ پُر خــــم

سر انگشت بـــر چنگ گـیتی گذارم

دو شانه چنان پنجه تابد که گویی

سماع تو گیتــی به جنبش در آرد